నువ్వు
నా తోటలోంచి
యేమీ తెంపుకోకుండానే నీ దోసిలి నిండిపోతుంది
నువ్వు నిర్లక్ష్యం చేసిన
జ్ఙాపకాలేమన్నా వుంటే అవన్నీ నావే-
నువ్వు స్వప్నించుతూ వున్నపుడు
నీ స్వప్నపు వాకిట గూండా నువ్వు వినని పాదధ్వని నాదే-
నది వొడ్డున సోమరిగా కూచుని
నువ్వు చూసే ప్రవాహమంతా నా అశ్రువులే...
మృత్యువు నన్ను జయించి వుండకపోతే
నీ ప్రేమకు పాత్రుడను
కాకపోయి వుందునా అని దుఃఖితుడనవుతున్నాను.
Post a Comment